Jaw Jaw

Daag daag,

Hier is weer een berichtje vanuit Paramaribo. Vorige week was ik dus jarig, volgens mij heb ik nog niet eerder mijn verjaardag zo ver weg gevierd. Was best heel bijzonder. Donderdag avond was er een BBQ van stagaire lui en toen is mijn verjaardag een beetje gevierd. Toen ik vrijdag wakker werd hingen er slingers en kreeg ik helaas geen ontbijt op bed. Die avond hadden we bij luitjes afgesproken, die wonen dicht in het centrum in een tamelijk vet huis. Daar kadootjes gekregen, gegeten en borque gezopen, DE nationele rum. Was eigenlijk nooit z'n rum drinker, maar die rum-cola hier is echt TE lekker. Het wordt gedronken als water en iedereen drinkt het. Na die tijd zijn we nog even de stad ingegaan en tegen 0200 uur terug naar huis gekeerd.
De volgende ochtend moesten we namelijk weer om 0700 paraat staat. Een tripje naar Jaw Jaw. We waren weer met een leuke groep mensen, inmiddels ken ik er al best veel. Het zijn trouwens nog steeds allemaal vrouwen. Het was ongeveer twee en half uur met de bus. Het is dezelfde kant op als Brownsberg, alleen een stukje verder. Daarna werden onze spullen overgeladen in een errug smal bootje en zelf stapten we in een ander errug smal bootje. We moesten dus over de Suriname rivier verder reizen. Het was ongeveer een boot tochtje van drie kwartier. Wel een heel leuk boot tochtje, zie dus de foto's. Overal zagen we mensen die aan de kant van de rivier aan het baden, kleren wassen en aan het vissen waren. Was een hele mooie en vooral relaxte tocht, aangezien we allemaal nog tamelijk brakjes waren.
Toen kwam Jaw Jaw in zicht. Jaw Jaw ligt aan de Suriname rivier en is een boscreolen dorpje. Of ook wel bosneger dorp. Het ligt bij een soort stroomversnelling, watervalletjes, stenen, weet ik veel, zie de foto. Je kon er in ieder geval heerlijk, zwemmen, baden en zonnen. Overal liepen kleine neger ventjes in hun blote pielemuis, die behendig van steen op steen sprongen. Waren echt net apen. De vrouwen waren aan het wassen en lieten hun kind aan hun enorme hangtieten zuigen. Nadat we gezwommen en gegeten hadden gingen we een kijkje nemen in het dorp. Het zijn allemaal kleine houten hutjes en de mensen zijn bezig, zich in hun eigen levensonderhoud te voorzien. Ze willen niet dat er foto's gemaakt worden van hun of van hun kids. Ze zijn dan bang dat deze gepubliceerd worden in een of ander blad, ook heb ik mij laten vertellen dat het iets bijgelovigs is. Stiekum natuurlijk toch wel wat genomen. Ik was echt wel onder de indruk van het dorp, je snapt echt niet dat daar mensen hun hele leven al wonen. Aan de ene kant is het natuurlijk super relaxed, aan de andere kant erg primitief.
Na een middagdutje gedaan te hebben in de hangmat, moesten wij bij het stamhoofd komen. Dit was een ouder figuur, die ons een kleine speech gaf. Persoonlijk vond ik het erg grappig. Een stamhoofd die je welkom heet in zijn dorp. Hij vroeg ons of we wisten wie er in de rivier woont. Hij zei dat het twee personen waren: steen en zand. We moesten deze met respect behandelen anders raakten we gewond. Verder hoopte hij dat we in Nederland of Paramaribo positieve verhalen zouden vertellen over Jaw Jaw. En hij vroeg nog om een gunst. Zijn dochtertje had al een aantal dagen ernstige koorts en hij vroeg of wij paracetamol bij ons hadden. Voor ons een heel normaal iets, in Jaw Jaw dus niet.
s'Avonds was er weer eten. Onze trip was trouwens mede georganiseerd door een stagaire, Roos, die hier inmiddels al 5 maand zit. Zei kent weer een mevrouw die voor kostprijs tripjes regeld. Alles wordt dan ook geregeld, bus, boot, eten, uitstapjes. Relatief goedkoop en tot in de puntjes verzorgd. Om 1400 warm eten, rijst, kip, sojabonen, aardappel en... tegen 1900 dikke maaltijdsoep. Zondag ochtend ontbijt en s' middags nog een keer warm eten. Was echt heel goed geregeld allemaal, complimentjes Urmela!!
Na het eten, was het natuurlijk weer tijd voor borque.... We hadden de plaatselijke band gevraagd om muziek voor ons te maken. Ze vroegen 60000 gulden, ongeveer 20 Euro, wat we dus met 16 man moesten dokken. Geen geld dus. En trommelen dat konden ze, de zanger, jodelde er een beetje bij en stond constant met zijn hand in zijn zak te graaien, het werd erg gezellig. Dansen op trommel muziek midden in de jungle, samen met de plaatselijke bosnegers, met het geluid van de stromende rivier op de achtergrond is echt een bijzondere ervaring. Toen we uitgedanst waren en zij uitgetrommeld, hebben we s'nachts om twee uur nog een duik genomen in de rivier.
Toen we naar bed gingen natuurlijk de grootste lol in de hangmat. We lagen best dicht op elkaar, dus als de buitenste schommelde dan kreeg je een beetje hetzelfde effect als met die balletjes, alleen net iets anders.
Na weer een veel te korte nacht, ontbijt en daarna een jungetocht. De plaatselijk gids uit het dorp, liet ons een stukje jungle zien. Helaas geen tijgers, slangen of ander wild gezien, alleen een kolibrie en wat vlinders. Was best leuk. Rest van de ochtend nog meer gezwommen en gerelaxed en tegen 1430 vertrokken we weer met de boot en bus naar Paramaribo.

Was dus echt wel weer een te gek weekend, ik hoop er nog heel veel meer mee te maken. Eigenlijk kun je zoiets ook niet echt in woorden beschrijven, je moet het echt mee maken. Ik hoop dat jullie een beetje, een indruk krijgen door de tekst in combinatie met de foto's. Groeten maar weer, love u, bye bye.

Maarten